خبرگزاری مهر – گروه دین و آئین: یکی از دعاهایی که به خواندن آن بعد از هر نماز واجب در ماه مبارک رمضان سفارش شده است، دعایی است که با جمله «اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلَی أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ» آغاز میشود. از پیامبر اکرم (ص) روایت شده هر که این دعا را در ماه رمضان بعد از هر نماز واجب بخواند، گناهان او تا روز قیامت آمرزیده شود.
این دعا توسط حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علم الهدی استاد حوزه علمیه تهران شرح داده شده است و امروز در نوزدهمین روز از ماه مبارک رمضان با اشاره به فرازی از این دعا که میفرماید «اَللّهُمَّ رُدَّ کُلَّ غَریبٍ» که درباره اهمیت دوستی مطالبی تقدیم مهمانان ماه ضیافت الهی میشود:
خواسته پیامبر اکرم (ص) در این فراز از دعا درخواست نزدیک شدن قلوب انسانها به یکدیگر است طوری که مردم احساس تنهایی و غربت نکنند. وقتی در ادبیات دینی اسلام سخن از اعانه و تعامل بر نیکی و کمکهای مومنانه میشود برای آن است که انسانها در زندگیشان از عمق انزوا، تنهایی، وحشت و افسردگی خارج شوند و در کنار هم نوعان و انسانهای شاد، پویا و بالنده قرار گیرند.
برای همین پیامبر در این دعا برای اصلاح قلب انسانها دعا میکنند و از خداوند میخواهند در دلهای مردم راهی برای ارتباطگیری با دیگران ایجاد کند. خجسته آن انسانی که بتواند از این رهگذر قلب، روح و روان خود را نسبت به مردم مهربان کرده و آن عفو و گذشتی که در قرآن کریم به ما توصیه شده و فرموده عفو کنید و بگذرید برای شما بهتر است؛ را در وجود خود تقویت کنیم چرا که عفو و جسارت گذشت باعث میشود انسان نسبت به دیگران مهربان شود.
اما اگر این مهربانی و صمیمت در میان انسانها تقویت نشود تبلور این عدم صمیمت به یک سری رفتارهای هنجارش کنانه تبدیل میشود که متأسفانه بعضاً در جامعه امروز شاهد آن هستیم، انسانهایی که بیرحمانه در شرایط بد اقتصادی هم نوعان خودشان را تحت فشار قرار میدهند تا به مطامع دنیوی بیشتری دست یابند. یا سخت دلانی که برای کسب سود بیشتر حتی دست به احتکار دارو میزنند تا بیماران بر اثر جبر و نیاز هزینه بیشتری برای دریافت دارو پرداخت کنند چنین انسانهایی بویی از صمیمت و مهربانی نسبت به هم نوع خودشان نبردند.
اما دلهای مهربانی که با غم و غصه دیگران زندگی میکنند و اندوه دیگران را غم خود میدانند و در شرایط بد اقتصادی و گرانیهای فزاینده با لبیک به ندای رهبر معظم انقلاب اقدام به خدمت رسانی به مردم میکنند و در رزمایش کمکهای مومنانه حضور مییابند این افراد مقداری از غذایی که بر سر سفره خودشان است را به دیگران میبخشند؛ این افراد مصداق همان انسانهای مهربانی هستند که در جمع انسانها زندگی میکنند و هرگز احساس تنهایی نمیکنند.
آنان هنگامی که امکانات مالی خودشان را در اختیار هم نوعانشان قرار میدهند شاهد بهترین لحظه زندگی خودشان هستند و همه لذتشان در زندگی سیر کردن دل گرسنگان و پوشاندن تن برهنگان است و به غمگساری از غم و دردهای مردم اهتمام جدی دارند. امروز تعداد این افراد نیکاندیش در کشور کم نیست و بسیارند، برای مثال کادر درمانی که گاهی اوقات روزها و شبهای متوالی وقت خودشان را در بیمارستان سپری میکنند و در حال خدمت رسانی به بیماران هستند همه بیانگر مهربانی آنان است. چرا که قلب این افراد نسبت به هم نوع خود مهربان بوده و از خدمت رسانی به بیماران لذت میبرند.
یا رزمندگان اسلام و مدافعان حرم چون نسبت به هم نوعان خود احساس مسؤولیت میکنند در نهایت ایثار و گذشت در صحنههای پیکار و شهادت حاضر میشوند و جانشان را در طبق اخلاص میگذارند و بدن خود را سپر آماج گلولههای دشمن میکنند تا بدن هم نوعشان تحت ظلم دشمنان مورد آماج تیرها و ترکشهای آنان قرار نگیرد. زمانی که رابطه قلبی بین مردم برقرار شد و مردم خودشان را زیر چتر حمایتی یکدیگر دیدند دیگر هرگز کسی احساس غربت نمیکند و افراد خودشان را حلقه زنجیره نظام هستی میبینند و تلاش میکنند با دستگیری از یکدیگر این حلقه زنجیره انسانیت از هم فرو نریزد.
نظر شما